BARAKA

Geografia sakralna jest tylko wydmuszką
obojętność skrywa się pod maską tolerancji
i otwartości lub jej braku
Nuda i zobojętnienie przywołuje śmierć
oswajamy się z nią od dziecka jesteśmy
złapani w siatkę na motyle

Niepokorni dostają zawsze po łapkach
szpicrutą tak głosi reżyser w didaskaliach
Czuć spuściznę ojców może nawet dziadów
Krucjata dziecięca do połączonego grobu
Królewny Śnieżki i Kaczora Donalda
z McDonald's to równie pożądany symbol

Jak Mahomet uciekający z Mekki do Medyny
przed wyznawcami politeizmu lub niejaki
Jeszua z Nazaretu co był ukrzyżowany
lub nie był Bo stał się starym rabbim
który zobaczył na własne oczy płonącą
Jerozolimę której zburzenie głosił będąc
młodym człowiekiem On umrze zapomniany

Możliwe że tam na Manhattanie pośród
ulicznego tłumu krzyczącego RACHA! RAKA!
Lub pośród śmieciarzy pełzających niczym
kraby po wysypisku śmieci w Kalkucie
A może na obrzeżach w środku Europy
Skoro babcia mówiła Dominikowi że
Chrystus był Polakiem nim zaćmiło się
jej słońce

 

Baraka arab., dosł. 'błogosławieństwo', szczęście,
jakie wydaje się chronić osobę na świeczniku
(często dowódcę wojsk., męża stanu itd.)
wśród niebezpieczeństw i ryzyka, na które
wystawia go jego działalność i funkcja.
Racha, Raka - dosł. pusta głowa, człowiek
godny pogardy, łotr, dureń.
W języku serbskim słowo raka znaczy - grób,
a w gwarze gnieźnieńskiej racha znaczy - zemsta.