Przykładowy kod dołączony do artykułu (dostępny tutaj) rysuje układ współrzędnych. Scena może być obracana i położenie kamery może być zmieniane przy użyciu suwaków. Pola wyborów znajdujące się w lewym panelu okna aplikacji pozwalają na włączanie i wyłączanie widzialności poszczególnych elementów sceny (w szczególności etykiet 3D i 2D).

Aplikacja może się na pierwszy rzut oka wydawać skomplikowana, jednak są w niej wykorzystane proste elementy WPF 3D i każdy powinien zrozumieć o co w niej chodzi. W tym artykule chciałbym się skupić na tworzeniu napisów i dwóch podejściach opisanych powyżej.

Pobierz kod źródłowy: (pobierz).